این خوراک عالی اسمش کته تماته هست.کرمانشاه اغلب به گوجه میگن تماته که فکر کنم از واژه انگلیسیtomatoمیاد وبرمیگرده به زمان حضور انگلیسا تو نواحی غرب وجنوب ایران.به اون سبد زیر سبزیا هم میگن( تیجه)قدیما مادربزرگم بزرگشو داشت وحتی برنج را برای صاف کردن تو اینا میریخت نه تو ابکش.
این غذا برای من ارام بخشه منو یاد پدر بزرگم میندازه در زمان جنگ وشرایط کوپنی که تقریبا چیزی برای خوردن پیدا نمیشد بجز مقدار مشخص کوپن تقریبا شبای تابستان پدر بزرگ ومادر بزرگم هرشب یا ماست وخیار وسیر داشتن یا این خوراک را وچقدر لذت بخش بود خوردن این غذا با حرفای امید بخش پدر بزرگم که میگفت این روزای سخت هم میگذره وتبدیل میشه به خاطره. انشالله این شرایط سخت فعلی هم میگذره هیچ سختی ابدی نیست وهمیشه بعد سختی یه گشایشی هست.امیدوار باشید وقوی این روزا بخصوص نان اورهای خانواده ها خیلی تحت فشارن وقتی میان خونه یه جهنم دیگه براشون درست نکنید از در که میان نگید این میوه راچقدر خریدی اونو چقدر و واااای نگو چه گرون بجاش بگین ازت ممنونیم خدا حفظت کنه سایت مستدام یه لبخند یه تشکر.نمیدونم کسی هست توشرایط فعلی برای خرید لباس وتجملات ومسافرت و...به پدرش یا شوهرش فشار بیاره اگر هست خیلی باید برای خودش متاسف باشه .بیاین یکم بزرگ بشیم براشوهرمون، پدرمون ارامش بیاریم به بچه ها امید بدین همش نگین واای بدبخت شدیم و...تو این شرایط هیچکس تنها نیست هشتاد میلیونیم عین هم با مشکلات ریز ودرشت مثل هم کم وزیاد داره ولی کسی از زیرش در نمیره.
دوستان خواستن یکم درمورد توکل حرف بزنم بعضیام گفتن چرابه هردری میزنیم باز نمیشه.

یادمان باشد هیچ دو انسانی مثل هم نیستن.سهم هیچ دوموجودی از شادی وغم ودارایی ونداری مثل هم نیست دست ماهم نیست.
گاهی همه راهها را میرویم همه درها را میزنیم اما تا زمانش نرسد هیچ دری باز نمیشود.هیچوقت میوه خارج از فصلش نمیرسه هر چقدرهم اب ونور بهش بدیم.
ولی مطمئن باشیم هیچ قفلی بدون کلید ساخته نمیشه
هیچ دردی بدون درمان نیست البته درمان سرماخوردگی وسرطان زمانش متفاوته والبته با کمترین مقدار امید بسیار سریعتر انجام پذیره.دارایی ونداری شما تعیین کننده استقامتتان در برابر مشکلات نیست بلکه امیدواری شما کمک میکنه بقا داشته باشید وبرای هدفتون تلاش کنید.
دراین زمانه ای که کمتر کسی ارامش داره تنها راه بقا امیدواریه نه جان دادن به ترسها واسترسهایی که مثل خوره به تار وپود زندگی انسان میفته وتا شخص را به قعر چاه نا امیدی نکشه دست بردارنیست.
همیشه به زمانبندی خدا اطمینان داشته باشید .به وقتش به راحتی قدرتشو ورحمتشو نمایان میکنه.گاهی باید کمی انتظار کشید مثل بیماری که در اطاق انتظار پزشک منتظر میمانه تا وقتش برسه وپزشک مرحمی برای دردش بهش بده وبه مراد وارامش برسه.چند وقتی ماهم باید انتظار بکشیم وامیدوارباشیم که خدا بهمون بگه دیگه نوبت شماست ودرهای رحمتشو به رومون باز کنه.(البته دراین بین هم دست از تلاش برنداریم چون اساسا تنبل وبی کار بودن را خداهم دوست نداره ونمیپذیره)
بیاید یکم شاکر باشیم وبه زمان بندی خدا اعتماد کنیم
بیایید بجای ضعیف بودن و وارفتن قوی بودن وتکیه گاه شدن را انتخاب کنیم.
گاهی تنها راه چاره توکل مطلق هست.🙏😇😇